Ομάδα G

«Δεν χρειάζεται να νιώθεις ένοχος που κοιμήθηκες μαζί μου. Η γυναίκα σου δεν έχει κανέναν λόγο να νιώθει απατημένη. Σκέψου το εξής: Είναι σαν να ζηλεύει ο οφθαλμίατρός σου επειδή επισκέφθηκες τον οδοντογιατρό». Μ’ αυτή την ομολογουμένως έξυπνη ατάκα, ένας νεαρός προσπαθεί να κάνει τον παντρεμένο κύριο που κάθεται θλιμμένος στην άκρη του κρεβατιού όπου μόλις έκαναν σεξ, να νιώσει καλύτερα, στην εξαιρετική (αλλά που να την βρεις τώρα) ταινία του καναδού Τζέρεμι Ποντέσουα, Έκλειψη. Εν τούτοις αν τα παραπάνω λόγια είχαν (και νομική) βάση στον Καναδά το 1995 όταν γυρίστηκε η ταινία τα πράγματα μόλις άλλαξαν. Αν και σύμφωνα με τον Καναδικό νόμο η μοιχεία συνίστάται μόνο από την σχέση ενός παντρεμένου και ενός ατόμου του αντίθετου φύλου, η Sally Pickering η οποία μετά από δεκαεφτά χρόνια γάμου ανακάλυψε ότι ο άντρας της είχε εξωσυζυγική σχέση με έναν άλλο άντρα (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες) είχε αντίθετη άποψη. Η αίτηση του άμεσου διαζυγίου που κατέθεσε τον περασμένο Φεβρουάριο δεν έγινε δεκτή με αυτό το σκεπτικό, όμως η έφεση που κατέθεσε προσφάτως και δεδομένου ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην χώρα τους τελευταίους μήνες (όπως για παράδειγμα το ότι ο γάμος μεταξύ των ατόμων του ίδιου φύλου είναι πλέον νόμιμος) της έφερε το πολυπόθητο διαζύγιο.
Καλορίζικο!

φωτό από το postsecret

Η τηλεοπτική σεζόν στην Αμερική ξεκίνησε ήδη και όπως κάθε χρόνο το GLAAD, μέτρησε τους ομοφυλόφιλους χαρακτήρες σε 110 σειρές της δημόσιας τηλεόρασης. Το αποτέλεσμα της καθόλου ενθαρρυντικής άθροισης, ήταν μόλις δεκάξι, δεκατρείς από αυτούς άντρες και τρεις γυναίκες, αν και στις σειρές της καλωδιακής τηλεόρασης τα πράγματα είναι μάλλον καλύτερα με εικοσιπέντε ομοφυλόφιλους χαρακτήρες σε βασικούς ρόλους.
Αυτά όπως ξεκαθαρίσαμε στην Αμερική. Πίσω στην Ελλάδα αφήνω σε σας το δύσκολο έργο να διαγνώσετε όχι μόνο σε ποιες από τις επερχόμενες σειρές πιθανόν να φιλοξενούνται gay χαρακτήρες που να μην βουτάνε με το κεφάλι στα βάραθρα των στερεοτύπων, αλλά πολύ χειρότερα, ποιες από αυτές έχουν την παραμικρή πιθανότητα να αξίζουν έστω και μισή ώρα από τον ελεύθερο χρόνο σας.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω εδώ από Τα Νέα, ένα preview του τηλεοπτικού χειμώνα (δείτε το και ως οδηγό για το τι να αποφύγετε), όπως και ένα (λίγο) παλιότερο (αλλά πολύ ενδιαφέρον) άρθρο της Ελευθεροτυπίας, σχετικά με την απεικόνιση των gay στην μικρή μας οθόνη.
Όταν ο διευθυντής του mega δηλώνει ότι «με το ρόλο του Γιάννη Μπέζου στους "Απαράδεκτους" είναι η πρώτη φορά που αποτυπώνεται τηλεοπτικά ένας άνθρωπος με μια σεξουαλική προτίμηση σαν κανονικός άνθρωπος και όχι σαν καρικατούρα από βιντεοταινία της δεκαετίας του '80» αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι το ελληνικό queer as folk…

και κάτι ακόμη από το 10%

To Brokeback Mountain του Ανγκ Λι, ίσως η πιο «υψηλού βεληνεκούς» gay ταινία που γυρίστηκε ποτέ στο Χόλιγουντ, ετοιμάζεται να κάνει την πρεμιέρα του στο φεστιβάλ της Βενετίας και αμέσως μετά στο Τορόντο τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.
Περιμένοντας τις πρώτες εντυπώσεις από τις εκεί προβολές του μπορείτε εν τω μεταξύ να πάρετε μια πρώτη γεύση από το trailer, εδώ.
Όσο για την ελληνική ημερομηνία προβολής, αν ισχύσει ο τωρινός προγραμματισμός της ελληνικής εταιρίας διανομής Odeon, θα πρέπει να κάνετε ιώβειο υπομονή ως τον Φεβρουάριο…

Και ακόμη:
Στην Ελευθεροτυπία στο άρθρο για τις ταινίες της Βενετίας, ο Νίνος Μικελίδης γράφει γαι το φιλμ:
«Brokeback mountain» του Κινέζου σκηνοθέτη Ανγκ Λι, σύγχρονο γουέστερν γύρω από δύο καουμπόηδες, που συναντώνται και γίνονται φίλοι, το καλοκαίρι του 1963, στις πεδιάδες του Γουαϊόμινγκ.

Η σχέση του Μίκυ Μάους και του Γκούφυ (ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν έχει επίθετο;) μου φαινόταν ανέκαθεν ιδιαίτερα στενή. Κι αν εσείς είχατε υποπτευθεί ότι ναι, οι δυο διασημότεροι πολίτες του Μίκυ είναι κάτι παραπάνω από στενοί φίλοι, η δική μου θεωρία πάει πολύ πιο μακριά σε S&M περιοχές –και δεν θέλετε καν ν’ αρχίσω να σας αναλύω την θεωρία μου για την σχέση του Μίκυ με τον επιθεωρητή Ο’ Χάρα.

Τα παραπάνω μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας το σαββατοκύριακο ένα Μίκυ Μάους της μικρής μου ανιψιάς, όπου και αλίευσα το παραδίπλα πολύ ενδιαφέρον καρέ, που υπαινίσσεται ότι στο Μίκυ Σίτυ δεν είναι όλα όσο straight θα ήθελαν να πιστεύουν οι γονείς σας...

Υπάρχουν κάποιες φορές που η "κιτρινη" δημοσιογραφία είναι αν όχι χρήσιμη, τουλάχιστον εξαιρετικά διασκεδαστική.

Η βρετανική Sun δημοσιεύει μερικές φωτογραφίες του Tom Cruise από τα χρόνια της νιότης του, με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Cruise's teen secrets katie ought to know".

Εκτός από τις δυο ποζες που βλέπετε εδώ, υπάρχουν κι άλλες, αναμεσά τους και μια που ο Τομ φορά με περηφάνια τα ρούχα της Ντόροθι από τον Μάγο του Οζ.






Φυσικά όλα αυτά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα. Ήταν απλά μια φάση. Ίσως ήταν halloween. Όλα τα straignt αγόρια άλλωστε αρέσκονται να φοράνε γυνακεία ρούχα και ψεύτικα στήθη όταν είναι μικρά, έτσι δεν είναι;

Και ναι, ασφαλώς ο Τομ είναι εντελώς straight και η "σχέση του" με την Κέιτι Χολμς, προς θεού, δεν είναι σε καμμιά περίπτωση διαφημιστικό τρικ...

Φόβος και παράνοια στο club 22...
Διαβάζω ότι η Εβελίνα Παπούλια θα υποδυθεί την Hedwig στην ελληνική θεατρική μεταφορά του Hedwig and the Angry Inch και ανατριχιάζω.
Όχι μόνο γιατί πρόκειται για μια από τις καλύτερες και πιο βαθιά συγκινητικές ταινίες που έχω δει, ούτε γιατί η φυσιολογική επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα ήταν ο συμπρωταγωνιστής Άκης Σακελαρίου, αλλά διότι διαβάζω ότι ο τίτλος θα είναι «Οργισμένη Περούκα».
Αν είστε από τους ελάχιστους ανθρώπους που είχατε δει το φιλμ είτε στην θεαματική του προβολή στις Νύχτες Πρεμιέρας μερικά χρόνια πριν και στην μια και μόνη εβδομάδα προβολής του στις αίθουσες που ακολούθησε, (ή σε DVD μια και η ταινία κυκλοφορεί κανονικά) νομίζω θα ανατριχιάζετε μαζί μου.
Μπορεί να ακουγεται (ελαφρώς) ρατσιστικό, αλλά υπάρχουν μερικά πράγματα που ο straight οδοστρωτήρας της εγχώριας showbiz θα όφειλε να αφήσει στην ησυχία τους. Το αριστούργημα του Τζον Κάμερον Μίτσελ είναι σίγουρα ένα από αυτά...

Μετά τις δηλώσεις τους σχετικά με την υιοθεσία που προσέβαλαν τα καθολικά αισθήματα της ιταλίας, οι Dolce & Gabbana προσβάλλουν αυτή τη φορά κάθε αίσθημα καλού γούστου με τα καινούρια τους παντελόνια που δίνουν νέα έννοια στη λέξη «χαμηλοκάβαλο». Η πρόσφατη καταχώρηση για την καινούρια τους σειρά στο αμερικάνικο Esquire προκάλεσε σάλο στους παρά την μόδα τυρβάζοντες αλλά και στα συντηρητικά αισθήματα των σεμνότυφων αναγνωστών καθώς τα εν λόγω παντελόνια μετά βίας κρύβουν το οτιδήποτε. Το αληθινό πρόβλημα κατά την γνώμη μας εν τούτοις δεν είναι το ότι μ αυτά τα παντελόνια βλέπεις τις τρίχες των μοντέλων, αλλά ότι απλά είναι ότι πιο κακόγουστο και κιτς έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό...

Στα όχι και τόσο σοκαριστικά νέα της εβδομάδας, ένα ακόμη μέλος μιας boyband μετά τον Stephen Gately των Boyzone, αποκάλυψε ότι είναι “gay and very proud”. Ο Mark Feehily από τους Westlife ήταν λέει πάντα διστακτικός να μιλήσει για την προσωπική του ζωή και τώρα όλοι κατάλαβαν το γιατί. Ο Μαρκ βγήκε από την ντουλάπα δηλώνοντας στην Sun «θέλω οι fan να ξέρουν την αλήθεια για την σεξουαλικότητά μου. Είμαι gay και περήφανος γι αυτό». Κι αν αυτό δεν ήταν αρκετό για να σοκάρει τις ανήλικες θαυμάστριες του γκρουπ ο Μαρκ δήλωσε επίσης ότι είναι ερωτευμένος και ευτυχής με τον καινούριο του Boyfriend Kevin McDaidπου, έκπληξη, ήταν κι αυτός μέλος στο boyband V (ποιους;)...

Όπως κάθε καλό μυστήριο, έτσι κι αυτό είχε απογοητευτικό τέλος. O άγνωστος νεαρός που βρέθηκε πριν μερικούς μήνες στις ακτές του Κεντ χωρίς κανένα αναγνωριστικό στοιχείο πάνω του και που σύμφωνα με τις φήμες έπαιζε πιάνο σαν βιρτουόζος, αποφάσισε τελικά να μιλήσει στο προσωπικό της κλινικής όπου φιλοξενείτο. Διαψεύδοντας τις υποθέσεις που είχαν συναρπάσει το αναγνωστικό κοινό της Βρετανίας εδώ και μήνες και απογοητεύοντας το Χόλιγουντ που ονειρεύοταν ήδη την κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας του, στην πραγματικότητα ο άγνωστος «Πιανίστας» είναι απλά ένας gay γερμανός που ετοιμαζόταν να αυτοκτονήσει. Και για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα αποκαλύπτεται τώρα ότι δεν ήξερε καν να παίζει πιάνο...

Κάτι δείχνει να αλλάζει στο ίσως πιο ομοφυλοφοβικό κομμάτι της μουσικής βιομηχανίας, το hip hop. Ο Kanye West μίλησε προσφάτως για το πως η αντίληψη των rapper για τους gays είναι εντελώς λανθασμένη και πως και εκείνος υπήρξε για χρόνια προκατειλημμένος ενάντια τους, μέχρις ότου ο ξάδελφός του, του αποκάλυψε ότι είναι gay. “Αυτό ήταν το σημείο που άλλαξε τις απόψεις μου πάνω στο θέμα. Σκέφτηκα “Yo είναι ο ξάδελφός μου και τον αγαπώ κι όλο αυτό τον καιρό έκανα διακρίσεις ενάντια στους gay”».

Δεν χρειάζεται να έχεις βρώμικο μυαλό για να αντιληφθείς ότι μάλλον κάτι παράξενο υπάρχει στην σχέση του Batman με τον ανήλικο protégé του, Robin. Εν τούτοις ακόμη κι αν η σκέψη είχε περάσει από μυαλό όλων, το μεταξύ τους ρομάντζο είναι στα κόμικ και στις ταινίες κρυμμένο πιο βαθιά κι από την στολή του υπερήρωα στην ντουλάπα του Μπρους Γουέιν. Όχι πια! Η DC Comics με φρίκη ανακάλυψε προσφάτως στην Νεοϋρκέζικη γκαλερί Kathleen Cullen μια έκθεση με έργα του Mark Chamberlain που απεικονίζουν τον Batman ημίγυμνο ή γυμνό, καθώς και το ζευγάρι των υπερηρώων σε ξεκάθαρα ερωτικές πόζες. Το νομικό τμήμα της DC απείλησε την γκαλερί με μηνύσεις αν δεν απέσυρε τους πίνακες όπως και το site Artnet που επίσης φιλοξενούσε τους πίνακες του καλλιτέχνη -αν και όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές οι πίνακες βρίσκονταν ακόμη στη θέση τους.

more news from the batcave
O Mark Chamberlain, φαίνεται ότι δεν είναι ο μόνος καλλιτέχνης που πιστεύει ότι η σχέση του Ρόμπιν και του Μπατμαν είναι απλά φιλική.
Δείτε και τον πίνακα Secrets of the batcave της (προφανώς ελληνικής καταγωγής, αν αναλογιστείς όχι μόνο το επίθετο, αλλά και το γεγονός ότι ο γιός της ονομάζεται Νίκος), Isabel Samaras. Επισκεφθείτε το site της για μια γερή δόση pop ειρωνίας και μια σειρά από έργα που αποκαθηλώνουν γοητευτικά και ολίγον creepy τηλεοπτικά icons της δεκαετίας του 60 και του 70...

Η «Χαμένη Γλώσσα των Γερανών» του David Leavitt ήταν ένα από τα πρώτα gay βιβλία που αγόρασα. Όταν το τελείωσα, το άφησα σ’ ένα άδειο αμφιθέατρο της Νομικής, όχι μόνο για να δώσω σε κάποιον άλλο τη χαρά να το διαβάσει, αλλά κυρίως γιατί τότε δεν ήθελα να διακινδυνεύσω την πιθανότητα να βρεθεί από τα ράφια της βιβλιοθήκης μου στα χέρια της μητέρας μου. Τα πράγματα βεβαίως, έχουν αλλάξει από τότε (τουλάχιστον στην βιβλιοθήκη μου), αλλά ακόμη αναρωτιέμαι ποιος να βρήκε εκέινο το βιβλίο, αν το διάβασε και τι σκέφτηκε γι αυτό. Το bookcrossing βλέπετε δεν είχε τότε εφευρεθεί (ή καλύτερα δεν είχε ακόμη όνομα ή site) οπότε τα ίχνη του βιβλίου μου χάθηκαν στα ταλαιπωρημένα έδρανα του κτηρίου της Σόλωνος.
Αυτές και άλλες ανάλογες σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου διαβάζοντας ένα εξαιρετικό άρθρο του Λίβιτ στους New York Times για την χρησιμότητα, το παρελθόν και το μέλλον των gay βιβλιοπωλείων και της gay λογοτεχνίας εν γένει. Αν έχετε λίγο χρόνο διαβάστε το εδώ. Κι επειδή το site της εφημερίδας χρειάζεται δωρεάν εγγραφή αν δεν έχετε ήδη ή δεν θέλετε να εγγραφείτε, μπορείτε να δανειστείτε ένα registration από το bugmenot.com ή να χρησιμοποιήσετε το δικό μας:username: omadag, Password: 0mada9

Αγοράζετε τα ρούχα τους (αν είστε κοσμική κυρία, self respecting θύμα του hype, ή απλά σας περισσεύουν 150 ευρώ για ένα t-shirt) προσφέροντας τους μια υπέροχη ζωή. Συνεχίστε να το κάνετε καθώς οι Domenico Dolce και Stefano Gabbana ετοιμάζονται να μπουν σε έξοδα. Και οι δυο φωτογραφίζονται στο εξώφυλλο του ιταλικού Vanity Fair μ΄ ένα τσούρμο γλυκά παιδάκια και δηλώνουν πόσο πολύ θέλουν να αποκτήσουν ένα δικό τους -από ένα τουλάχιστον ο καθένας, καθώς εδώ και αρκετό καιρό δεν είναι πλέον ζευγάρι. Εν τούτοις ακόμα κι αν οι απόψεις τους σοκάρουν (ας πούμε) την Παποκρατούμενη Ιταλία οι δυο σχεδιαστές δεν μοιάζουν καθόλου πρόθυμοι να υιοθετήσουν μια gay ατζέντα και να μιλήσουν για τα δικαιώματα των ζευγαριών ανθρώπων του ίδιου φύλου. Αντιθέτως ο Στέφανο Γκαμπάνα προχωρά στο άλλο άκρο δηλώνοντας με φυσικότητα πως για τον ίδιο η ύπαρξη ενός παιδιού προϋποθέτει και την ύπαρξη μιας μητέρας.
Υποθέτω ότι η ύπαρξη μιας μητέρας που πληρώθηκε αδρά για να δανείσει την μήτρα της και να απαρνηθεί τα δικαιώματα της στην κηδεμονία του παιδιού θα παραδώσει στην κοινωνία έναν πιο υγιή ενήλικα απ ότι μια οικογένεια που θα αποτελείται από δυο αγαπημένους μπαμπάδες…

Αντιλαμβάνεσαι ότι ζούμε σε παράξενες εποχές, όταν οι «δημιουργοί» ενός έργου τέχνης επιλέγουν να αυτολογοκριθούν και οι μαικήνες από την άλλη επιμένουν για το ακριβώς αντίθετο. Κάπως έτσι μοιάζει η ελαφρώς σουρεαλιστική ιστορία πίσω από την επικείμενη τηλεοπτική μεταφορά του βραβευμένου με Booker Prize βιβλίου του Alan Hollinghurst The Line of Beauty (στα ελληνικά Η γραμμή της Ομορφιάς) που περιγράφει χωρίς αναστολές ανάμεσα σε άλλα και την σεξουαλική ζωή ενός νεαρού ομοφυλόφιλου στις ημέρες της Μάργκαρετ Θάτσερ. Το BBC ετοιμάζεται να το μεταφέρει στην μικρή οθόνη στις αρχές του 2006 όμως ο άνθρωπος που ανέλαβε να διασκευάσει το βιβλίο σε σενάριο, θεώρησε σωστό να περικόψει τις ερωτικές σκηνές γράφοντας απλά «κάνουν έρωτα» εκεί που ο Χόλινχερστ περιγράφει συχνά με λεπτομέρειες μια ερωτική σκηνή ανάμεσα σε δυο άντρες. Ο σεναριογράφος Άντριου Ντέιβις προς υπεράσπιση του εαυτού του, δήλωσε ότι «το gay sex με κάνει να νιώθω άβολα και υποπτεύομαι ότι το ίδιο νιώθει και το τηλεοπτικό κοινό». Στην μετά queer as folk εποχή εν τούτοις το κοινό ξέρει καλύτερα τι θέλει από τον οποιονδήποτε σεναριογράφο, πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ο σεναριογράφος δεν είχε κανένα πρόβλημα να μετατρέψει σε καυτές ερωτικές σκηνές απλούς υπαινιγμούς κλασσικών βιβλίων σε παλαιότερες τηλεοπτικές του διασκευές ή δήλωνε ενθουσιασμένος από το γεγονός ότι έγραψε μια λεσβιακή σκηνή για το επίσης τηλεοπτικό Tripping the Velvet. Ευτυχώς για όλους τόσο το BBC όσο και ο σκηνοθέτης Saul Dibbμοιάζουν λιγότερο σεμνότυφοι και αρτηριοσκληρωτικοί. «Δεν θέλω το σεξ να είναι πολύ σεμνό στη σειρά» λέει ο σκηνοθέτης. «Επίσης δεν θέλω να είναι λιγότερο ή περισσότερο εμφανές απ ότι αν επρόκειτο για ετεροφυλόφιλους χαρακτήρες. Αυτό που είναι σημαντικό για μένα είναι να είναι αληθινό». Αμήν!

Μ' αυτή την εικόνα οικογενειακής ευτυχίας (έστω και faux διότι το παιδάκι που κρατά ο surfer Laird Hamilton το έχει με μια ξανθιά καλλονή και όχι -δυστυχώς-με τον ηλιοκαμένο φιλόζωο στα δεξιά του- αλλά με συγχωρείτε έχετε δει κάτι πιο gay τον τελευταίο καιρό;) σας αφήνω για λίγο...
Το blog (δηλαδή εγώ) θα απολαμβάνει τις παραλίες για τις επόμενες 15 μέρες αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η δραστηριότητά του θα ανασταλεί ολοσχερώς. Το posting θα συνεχιστεί, έστω και με... διακοπές.

Οποιοσδήποτε έχει επιχειρήσει να δώσει αίμα στην Ελλάδα θα έχει έλθει αντιμέτωπος με την γνωστή φόρμα που δηλώνει ότι ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν μπορούν να δώσουν αίμα περιλαμβάνονται και όσοι είχαν έστω και μία ομοφυλοφιλική σχέση από το 1977». Στον πολιτισμένο κόσμο βεβαίως αντιλαμβάνονται ότι αν το 1977 είχες μια ομοφυλοφιλική επαφή, η οποιαδήποτε ασθένεια θα είχε μάλλον εκδηλωθεί μέχρι σήμερα, ακόμα κι εκεί όμως απαγορεύεται να δώσει αίμα αν είχες σεξουαλική επαφή με άντρα μέσα στους περασμένους δώδεκα μήνες, κάτι που ουσιαστικά αποκλείει όλους τους ενεργά σεξουαλικούς gay άντρες από την δυνατότητα να προσφέρουν αίμα. Και αν η συνήθης πρακτική είναι να προσπεράσεις αδιάφορα την εν λόγω παρατήρηση και να κάνεις ότι θες, υπάρχουν αρκετοί που κάνουν κάτι παραπάνω. Gay οργανώσεις ανά τον κόσμο πιέζουν τον Ερυθρό Σταυρό ν’ αλλάξει τον κανονισμό, εξετάζοντας όχι αν κάποιος είχε ομοφυλοφιλικό, αλλά unsafe σεξ. Ο διεθνής Ερυθρός Σταυρός φυσικά κωφεύει, υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται για διάκριση εναντίων των gay, αλλά για τον καλύτερο τρόπο να αποφευχθούν οποιεσδήποτε μολύνσεις. Αν όμως η λογική του μοιάζει καλή στην θεωρία, τώρα θα πρέπει να την υποστηρίξει ενώπιον της αυστραλιανής επιτροπής εναντίων των διακρίσεων και των ίσων ευκαιριών μετά την καταγγελία ενός άνδρα από την Τασμανία , ο οποίος προσπάθησε να δώσει αίμα και του αρνήθηκαν το δικαίωμα. Ο Michael Cain απάντησε ότι είχε σεξουαλική επαφή με άντρα μέσα στους προηγούμενους δώδεκα μήνες στο ερωτηματολόγιο που του προμήθευσαν, για να λάβει από την νοσοκόμα την απάντηση «εσείς έχετε πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να πάσχετε από ασθένειες του αίματος»... Είναι πια καιρός, αυτοί, ν αλλάξουν απόψεις...

Όταν ο Burt Reynolds γνώρισε τον θρύλο της country Willie Nelson στα γυρίσματα των Dukes of Hazzard κατάλαβε ότι ποτέ δεν είναι αργά για να αντιληφθείς τα λάθη του παρελθόντος.

«Όταν δούλεψα με τον Γουίλι –ο οποίος είναι ο πιο καλός άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου- σκέφτηκα «αν ήμουν gay θα είχα γλιτώσει εκατομμύρια, απλά και μόνο επειδή θα είμαστε ακόμη παντρεμένοι και ευτυχισμένοι»

Αγαπητέ Μπαρτ, να ξέρες πόσοι έχουν πει τα ίδια πριν από σένα και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να χωρίσουν δυο φορές.

Σε κάθε περίπτωση, όπως πλείστοι άλλοι ανακαλύψει πριν από σένα, ποτέ δεν είναι αργά όχι μόνο να αντιληφθείς τα λάθη του παρελθόντος, αλλά και να τα διορθώσεις...