Ομάδα G

Τα Νέα του περασμένου Σαββάτου φιλοξενούσαν μια συνέντευξη ενός ανθρώπου που παραδόξως αν και ενδιαφέρθηκε γι αυτόν μια εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας δεν είναι «διάσημος», ούτε εμπλέκεται σε κάτι που θα αφορούσε τις συνηθισμένες στήλες του Τύπου. Ο Σταύρος Θεοδωράκης όμως, αστέρας της δημοσιογραφίας και της τηλεόρασης ενδιαφέρθηκε για τον Κώστα Κεφάλα –όπως κάνει για άλλους «ανώνυμους» ανθρώπους- διότι είναι gay κι έχει έναν γιο που το ξέρει.
Η συνέντευξη έχει ενδιαφέρον, περισσότερο ενδιαφέρον όμως έχει το πως ακόμη και στα πιο «φιλικά» δημοσιεύματα του mainstream τύπου που αφορούν την ομοφυλοφιλία κατορθώνουν να βρίσκουν θέση τα ίδια και τα ίδια κλισέ: Ο πρόλογος της συνέντευξης περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα την εξής συγκλονιστική φράση: «Όταν τον επισκέφθηκα έβρεχε, έφθασα σκυφτός και όταν μου άνοιξε, σκέφθηκα ότι είχα χτυπήσει λάθος πόρτα. “Ιδιοκτήτης κομμωτηρίου” μου είχαν πει και εγώ περίμενα έναν άνθρωπο “παρδαλό” που να “φωνάζει τη διαφορετικότητά του”».
Κι αν αυτό δεν είναι αρκετό και για να μην ρίχνουμε τις «ευθύνες» σε μία μόνο πλευρά, λίγο πιο κάτω, στην αναπόφευκτη ερώτηση «γεννήθηκες ή έγινες;» ο συνεντευξιαζόμενος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι για τους περισσότερους ομοφυλόφιλους «φταίει» (το ρήμα δικό του) η οικογένεια: «Άλλωστε, δεν έχω γνωρίσει ομοφυλόφιλους που να έχουν μεγαλώσει νορμάλ. “Ο μπαμπάς ήταν στα καράβια, ο μπαμπάς δούλευε πάρα πολύ, η μαμά ήταν τρελή, μεγάλωσα με τους συγγενείς”...
Διαλέξτε τι «έφταιξε» για σας...