Ομάδα G

Υποθέτω ότι ακόμη κι οι πιο... ερασιτεχνικά κινηματογραφόφιλοι, έχουν αντιληφθεί ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην δομή του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που ξεκινά σε λίγες μέρες. Δυστυχώς από τα συμφραζόμενα, έχουμε αρχίσει να φοβάμαστε ότι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του φεστιβάλ, τουλάχιστον όπως το ξέραμε, θα πάψει να υφίσταται μαζί με το τμήμα των Νέων Οριζόντων που φέτος άλλαξε ονομασία, διευθυντή και απ’ ότι καταλαβαίνω κατεύθυνση. Οι Νέοι ορίζοντες υπήρξαν ανέκαθεν ένα από τα πιο gay friendly τμήματα του φεστιβάλ, προβάλλοντας με επιμονή το queer cinema, συστήνοντας μας gay σκηνοθέτες που αξίζουν την προσοχή, σταθερά κάθε χρόνο.
Ο νέος διευθυντής του τμήματος, με μια επιστολή του –για κάποιο άλλο θέμα- στη χθεσινή Ελευθεροτυπία, δηλώνει έπ’ ευκαιρίας, ότι «η παράδοση του τμήματος όσον αφορά τη φιλοξενία gay ταινιών θα συνεχιστεί» αλλά κλείνει λέγοντας το απλά αστείο: «φέτος είναι μόνο δύο, αλλά γιατί δεν βρήκαμε περισσότερες που να αξίζουν».
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το Brokeback Mountain δεν δόθηκε από την εταιρία διανομής, ή ότι το Dying Gaul και το Transamerica, προβλήθηκαν στο φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, αρνούμαστε να δεχτούμε ότι το επίπεδο των δεκάδων gay and lesbian φεστιβάλ που γίνονται κάθε χρόνο ανά τον κόσμο (φιλοξενώντας εκατοντάδες ταινίες) είναι αβυσσαλέα χαμηλότερο από αυτό του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, και καμία από αυτές, δεν αξίζει για το πρόγραμμα του.
Το μόνο που μπορούμε να δεχτούμε, φοβάμαι, είναι ότι απλά, κάποιοι μας κοροϊδεύουν...

Η φωτογραφία από την ταινία του Joseph Lovett, gay Sex in the 70’s, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον -κατά την γνώμη πληθώρας (gay και straight) εντύπων του εξωτερικού-, ντοκιμαντέρ που συμμετείχε σε μια σειρά από φεστιβάλ του προηγούμενους μήνες, θα μπορούσε να ληφθεί και ως σύσταση προς τους προγραμματιστές του τμήματος, (μία από τις πολλές) που μας έρχεται στο μυαλό, μόνο και μόνο γιατί μόλις ξεκίνησε την προβολή της στις αίθουσες της Αμερικής .