Δευτέρα, Οκτωβρίου 03, 2005

Portrait of the artist as an old (bitter) man...

Οι κοσμικές στήλες των κυριακάτικων εφημερίδων ήταν γεμάτες από «έλληνες celebrities» και ανθρώπους των «γραμμάτων και των τεχνών» οι οποίοι είχαν συρρεύσει στο Ηρώδειο για να παρακολουθήσουν το ανέβασμα της όπερας «Οι Παλιάτσοι» από τον Franco Zeffirelli. Και αν το θέαμα χαρακτηρίστηκε «μεγαλοπρεπές» και η παράσταση «πολύχρωμη», «ευφάνταστη» και «προχωρημένη» τα ίδια επίθετα μάλλον δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με την ίδια άνεση για τον σκηνοθέτη της. Στην Ελευθεροτυπία της περασμένης εβδομάδας ο Zeffirelli σε συνέντευξή του στον Γιώργο Καρουζάκη δέχεται την εξής ερώτηση: «Αναρωτιέμαι ποια είναι η στάση σας στις συζητήσεις που γίνονται στην Ευρώπη για τους γάμους των ομοφυλοφίλων;»
Η απάντηση του, μάλλον θα σας εκπλήξει, αλλά πάλι ίσως όχι. Βλέπετε, δεν είναι μόνο ότι ο Zeffirelli είναι γεννημένος το 1923 οπότε αδυνατεί να αντιληφθεί ότι οι εποχές έχουν αλλάξει, αλλά και το γεγονός ότι όπως άλλοι ομοφυλόφιλοι της εποχής του (σκεφθείτε για παράδειγμα τον Ντίνο Χριστιανόπουλο στην Ελλάδα), αδυνατούν να πιστέψουν ακόμη και oι ίδιοι ότι το να είσαι άντρας και να ποθείς ή να ερωτεύεσαι άντρες δεν είναι βίτσιο ή διαστροφή. Ιδού λοιπόν τι απαντά ο maestro:
«Είμαι αντίθετος. Στην ιδιωτική ζωή σου μπορεί να κάνεις ό,τι θέλεις, να ζεις με όποιον θέλεις για πάντα. Το χειρότερο πράγμα της εποχής είναι ο "θαπατερισμός" (σ.σ.: αναφορά στον Ισπανό πρωθυπουργό Θαπατέρο και στην απόφασή του να "νομιμοποιήσει" τους γκέι γάμους). Ο Θαπατέρο είναι ο χειρότερος όλων. Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς την οικογένεια. Προσέξτε. Δεν αντιτίθεμαι στην ομοφυλοφιλία και δεν πιστεύω σε κανενός είδους διάκριση με βάση τη σεξουαλική προτίμηση. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι ομοφυλόφιλοι και εγώ, άλλωστε, είμαι ομοφυλόφιλος. Αυτό όμως αφορά την ιδιωτική μας ζωή. Δεν χρειάζεται να δημιουργούμε πολιτικά ζητήματα».

Comments:
σ ότι αφορά την "αλληλοκάλυψη" δυστυχώς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί ν "αντέξουν" την αλήθεια, οπότε προτιμούν να κρύβονται πίσω από το δαχτυλό τους.
εδώ όμως δεν πρόκειται για έναν έλληνα λαϊκό τραγουδιστή που "θα παντρευτεί ή δεν θα παντρευτεί" γνωστό μοντέλο.
η περίπτωση του Τζεφιρέλι ή του Χριστιανόπουλου είναι πιο περίπλοκη μια και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παραδεχτούν την ομοφυλοφυλία τους,αλλά δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι ότι η μοφυλοφυλία τους μπορεί να είναι κάτι φυσιολογικό...
 
Οι δηλώσεις Zefirrelli δεν απέχουν πολύ από τις δηλώσεις αποτροπιασμού γυναικών για το φεμινισμό και το ενδεχόμενο κοινωνικής, επαγγελματικής, σεξουαλικής κλπ ισότητας τους προς τους άνδρες. Του ιδίου τύπου αποστροφή συναντάμε συχνά σε δηλώσεις μαύρων, εργατών, χρόνιων ασθενών και πάει λέγοντας.
Και, ασφαλώς, δεν είναι ζήτημα ηλικίας. Αλλά αποδοχής των αρνητικών προτύπων που η κοινωνία προβάλλει πάνω τους μέσα από μια διαδικασία εσωτερίκευσης της εξωτερικής καταπίεσης. Χωρίς, ωστόσο, αυτό να σημαίνει ότι στερούνται δίκιου σε επιμέρους παρατηρήσεις τους ή ενός ισχυρού (πολιτικού σε τελική ανάλυση) ενστίκτου επιβίωσης σε δυσμενές περιβάλλον.
 
καμμιά απολύτως διαφωνία -το θέμα της ηλικίας όμως έχει να κάνει με την ύπαρξη του δυσμενούς περιβάλλοντος για το οποίο μιλάς και γι αυτό ακριβώς το ανέφερα.
Εν τούτοις θα περίμενε κανείς πως όταν οι δυσμενείς συνθήκες έπαυαν να ισχύουν θα άλλαζε (ελαφρά έστω) και η νοοτροπία των θυμάτων τους. Αλλά μερικά πράγματα ασφαλώς και δεν είναι τόσο εύκολα.
 
Ακριβώς επειδή έχουν εμπειρία περισσοτέρων χρόνων, τείνουν να είναι πιο συντηρητικοί, αφού γνωρίζουν ότι το εκκρεμές της Ιστορίας κινείται συνήθως προς δυο κατευθύνσεις.
Επιπλέον οι μεγάλοι δημιουργοί εκτός από τον εαυτόν τους έχουν να προστατεύσουν και το έργο τους. Κι όπως πολλοί γονείς, κάνουν για τα (πνευματικά) παιδιά τους παραχωρήσεις που δεν θα έκαναν ενδεχομένως για δικό τους λογαριασμό.
Όλοι, για παράδειγμα, θεωρούμε σημείο αναφοράς τον ΜΩΡΙΣ, αλλά μην ξεχνάς ότι εκδόθηκε μετά το θάνατο του Φόρστερ κατ’ εντολή του. Προφανώς διότι γνώριζε τι θα συνέβαινε σε διαφορετική περίπτωση. Και μια και η παταγώδης εμπορική αποτυχία των φετινών gay ταινιών είναι πρόσφατη, ας σημειώσουμε και τις ευθύνες των λιγότερο επώνυμων μελών της gay κοινότητας, τις δικές μας δηλαδή, στη μη στήριξη των gay έργων και δημιουργών.
 
στρατευμένα μου νιάτα,
ίσως κρίνεται τα πράγματα μόνο από μια οπτική δική σας. Ο γάμος ως θεσμός αμφισβητήται σήμερα περισσότερο από κάθε άλλο, διότι η μορφή της οικογένειας έχει αλλάξει. Ο Τζεφιρέλι, αποτελεί μια άλλη γενιά όπου η οικογένεια δεν ήταν ότι είναι σήμερα(ειδικά στην καθολική προπολεμική Ιταλία)! Ο γάμος δεν είναι κάτι φυσιολογικό, είναι ένας θεσμός, μια κοινωνική δημιουργία, ο έρωτας μεταξύ 2 ανθρώπων ασχέτου φύλου είναι! Αν τώρα ο γάμος ή κοινωνικό συμβόλαιο, ή όποια μορφή νομική διεκδικήται από την ομοφυλοφυλική κοινότητα. Το φαινόμενο της αλληλοκάλυψης είναι αν μη τι άλλο θλιβερό, αλλά απόρροια μιας κοινωνικής πίεσης. Μην ξεχνάτε ότι είματε σε φάση αλαγών και οι επαναστάσεις τέτοιου τύπου δεν πραγματοποιούνται σε μια νύχτα...και η ελληνική κοινωνία κοιμάται ακόμα...¨ομως είναι έτοιμη τουλάχιστον το αστικό κομμάτι...Το παλιό πεθαίνει και αφήνει την θέση του στο καινούργιο...Ο τζεφιρέλι, Χριστιανόπουλος εκφράζουν μιά άλλη άποψη, βασισμένη σε μια άλλη κοινωνικη πραγματικότητα, που δεν είχε ΑΙDS,όπου μαζικά να γίνουν τρομερά πράγματα σε συντρόφους ομοφ. που ξαφνικά δεν ήταν κατοχηρομένοι και βρίσκονταν στον δρόμο.
 
Δημοσίευση σχολίου

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?