Τετάρτη, Οκτωβρίου 26, 2005
Park life (and death)...
To Clapham Common, εκτός από ένα τυπικό πάρκο του Λονδίνου, σχεδόν όπως τα περισσότερα από τα πάρκα των σύγχρονων μητροπόλεων, αποτελεί ένα σημείο όπου πολλοί gay άντρες αναζητούν σεξ.
Το προηγούμενο σαββατοκύριακο εκεί, ένας νεαρός άντρας ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου, ένα γεγονός που υπήρξε η τραγική αποκορύφωση ενός κύματος μικρότερης έντασης ανάλογων γεγονότων με θύματα gays.
Το πρόσωπο του 24χρονου μπάρμαν Jody Dobrowski ήταν τόσο άσχημα παραμορφωμένο από τα χτυπήματα που οι γονείς του δεν κατάφεραν να τον αναγνωρίσουν όταν κλήθηκαν από την αστυνομία, και η αναγνώριση του πτώματος έγινε από τα δακτυλικά του αποτυπώματα...
Κι αν το παραπάνω τραγικό συμβάν μοιάζει σαν κάτι που συμβαίνει στο «μακρινό και επικίνδυνο» Λονδίνο η πραγματικότητα μάλλον μας διαψεύδει. Σχεδόν όλοι ξέρουμε κάποιον που έχει πέσει θύμα βίας σε κάποιο από τα πάρκα της Αθήνας (αν δεν έχει συμβεί σε μας τους ίδιους) και όλοι ξέρουμε πολύ καλά πως η αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση δεν ασχολείται με τέτοια περιστατικά. Κι ακόμη χειρότερα, τα ίδια τα θύματα τις περισσότερες φορές διστάζουν να καταγγείλουν τέτοιες επιθέσεις γνωρίζοντας ότι στην καλύτερη περίπτωση θα αντιμετωπίσουν την αδιαφορία και στην χειρότερη τον διασυρμό.
Το αποτέλεσμα; ένας φαύλος κύκλος που μοιάζει να διαιωνίζεται, ακόμη κι αν όπως αποδεικνύει ένα σχετικό άρθρο του τελευταίου 10%, η λύση είναι ίσως πολύ πιο απλή απ ότι φαντάζεστε...
Το προηγούμενο σαββατοκύριακο εκεί, ένας νεαρός άντρας ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου, ένα γεγονός που υπήρξε η τραγική αποκορύφωση ενός κύματος μικρότερης έντασης ανάλογων γεγονότων με θύματα gays.
Το πρόσωπο του 24χρονου μπάρμαν Jody Dobrowski ήταν τόσο άσχημα παραμορφωμένο από τα χτυπήματα που οι γονείς του δεν κατάφεραν να τον αναγνωρίσουν όταν κλήθηκαν από την αστυνομία, και η αναγνώριση του πτώματος έγινε από τα δακτυλικά του αποτυπώματα...
Κι αν το παραπάνω τραγικό συμβάν μοιάζει σαν κάτι που συμβαίνει στο «μακρινό και επικίνδυνο» Λονδίνο η πραγματικότητα μάλλον μας διαψεύδει. Σχεδόν όλοι ξέρουμε κάποιον που έχει πέσει θύμα βίας σε κάποιο από τα πάρκα της Αθήνας (αν δεν έχει συμβεί σε μας τους ίδιους) και όλοι ξέρουμε πολύ καλά πως η αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση δεν ασχολείται με τέτοια περιστατικά. Κι ακόμη χειρότερα, τα ίδια τα θύματα τις περισσότερες φορές διστάζουν να καταγγείλουν τέτοιες επιθέσεις γνωρίζοντας ότι στην καλύτερη περίπτωση θα αντιμετωπίσουν την αδιαφορία και στην χειρότερη τον διασυρμό.
Το αποτέλεσμα; ένας φαύλος κύκλος που μοιάζει να διαιωνίζεται, ακόμη κι αν όπως αποδεικνύει ένα σχετικό άρθρο του τελευταίου 10%, η λύση είναι ίσως πολύ πιο απλή απ ότι φαντάζεστε...
Comments:
<< Home
Ας σημειώσουμε πάντως ότι τα πάρκα ανήκουν συνήθως στη δικαιοδοσία των τοπικών δήμων. Οι δημοτικοί υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο, δεν είναι τόσο απρόσωποι όπως η Αστυνομία και οι εκλογές κοντοζυγώνουν...
Το θέμα είναι αστυνομικό δεν είναι του δήμου. Να παίξει σωστά το ρόλο της η αστυνομία και να απομακρύνει τους εγκληματίες που δέρνουν αλύπητα τους ομοφυλόφιλους γιατί δε γίνεται να πληρώνει ο δήμος φύλακες για τα ψωνιστήρια.
Οι δήμοι είναι επιφορτισμένοι με τη φύλαξη, το φωτισμό και την καθαριότητα των πάρκων.
Και όσο οι ομοφυλόφιλοι δημότες πληρώνουν κανονικά τα δημοτικά τέλη, λογικό είναι να τα θεωρούν ανταποδοτικά. Ή μήπως όχι;
Αυτό, όμως, δεν απαλλάσσει ούτως ή άλλως την αστυνομία από τις δικές της υποχρεώσεις.
Δημοσίευση σχολίου
Και όσο οι ομοφυλόφιλοι δημότες πληρώνουν κανονικά τα δημοτικά τέλη, λογικό είναι να τα θεωρούν ανταποδοτικά. Ή μήπως όχι;
Αυτό, όμως, δεν απαλλάσσει ούτως ή άλλως την αστυνομία από τις δικές της υποχρεώσεις.
<< Home