Ομάδα G

Δυο τρία (ε... για την ακρίβεια, τρία), πράγματα με αφορμή κάποια πρόσφατα σχόλια...
*Διαβάζοντας ένα από τα comments στο προηγούμενο post σκέφτομαι ότι είμαστε πολύ μπροστά σ’ ότι αφορά τους gay γάμους στην Ελλάδα. Με μια μικρή διαφορά: Οι περισσότεροι έλληνες που παντρεύονται, μοιάζουν να θεωρούν ότι με τις λέξεις «gay γάμος» περιγράφουμε την ένωση ενός gay άντρα με ένα ανερχόμενο μοντέλο/ηθοποιό γένους θηλυκού, για να χαρεί και η μαμά. Ε, λοιπόν, λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι στην Ισπανία...
*«Πολύ ενδιαφέρον blog, αλλά, γιατί σου βγαίνει ο ακτιβιστικός εαυτός σου; Στο κάτω κάτω οι gay στην Ελλάδα δεν είναι ακριβώς καταπιεσμένοι» μου λεει ένας φίλος στο τηλέφωνο. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοεί με τη λέξη «καταπιεσμένοι» αλλά νομίζω ότι στα λόγια του ανακαλύπτω μια (φυσιο-λογική) παρανόηση. Οι straight φίλοι μας έχουν μάλλον μια λανθασμένη ιδέα για την κοινωνική αποδοχή των gays στην πατρίδα μας, ειδικά όσοι από αυτούς κινούνται στους ευρύτερους χώρους της δημοσιογραφίας, ή της (γκουχ!) show biz. Επειδή με σέβεσαι εσύ, (διότι εκτός των άλλων είμαστε φίλοι), δεν σημαίνει δυστυχώς ότι με σέβονται όλοι...
*Τέλος επειδή η Ομάδα G κατηγορείται ότι «χρησιμοποιεί τον glossy περιοδικό τύπο ως αποδιοπομπαίο τράγο των αναπηριών της», εν είδη διάψευσης, σας προσφέρω μερικές glossy σελίδες από το αμερικάνικο Out -ένα editorial μόδας με θέμα τα cocktails. O λόγος που τις «αναδημοσιεύω» είναι νομίζω προφανής! Μετά από αμέτρητα χρόνια που οι σελίδες των gay περιοδικών ήταν γεμάτες από «φωτοτυπίες» των ίδιων ασθενικών, μετά βίας ενήλικων, αγοριών, με μεγάλη ικανοποίηση βλέπουμε επιτέλους έναν διαφορετικό τύπο άντρα πρωταγωνιστή σε φωτογράιση, -για να μην μιλήσω για την εξαιρετικά καθυστερημένη απενοχοποιήση του μουστακιού στην mainstream gay αίσθηση του cool.
Οι παρακάτω φωτογραφίες, αφιερώνονται σε όσους έχουν αξέχαστες παιδικές (ή όχι) αναμνήσεις από το Magnum P.I.