Ομάδα G

Το φθινόπωρο ενδείκνυται για βόλτες στην φαρδιά λεωφόρο των αναμνήσεων. Κατεβάζοντας τα πουλόβερ και βάζοντας τα t-shirt στην ναφθαλίνη, εύκολα συνεχίζεις την εξερεύνηση στα υπόλοιπα ντουλάπια του σπιτιού, ανακαλύπτοντας πράγματα που είχες ξεχάσει ότι έχεις κρατήσει, ενθυμούμενος στιγμές από την ζωή σου που αναρωτιέσαι μετά πως ήταν δυνατόν να τις έχεις ξεχάσει...
Σ΄ ένα από τα ντουλάπια μου, ανακάλυψα αυτές τις μέρες ένα περιοδικό Flash (ναι κάποτε υπήρξε και τέτοιο), από τον Μάρτιο του 1994, στις σελίδες του οποίου σ’ ένα αφιέρωμα εναντίον του ρατσισμού, φιλοξενούνταν μια συνέντευξη του Γρηγόρη Βαλλιανάτου με δυο φωτογραφίες που είχαν θυμάμαι, σοκάρει την σεμνή «κοινή γνώμη». Ο ίδιος και ο φίλος του όχι μόνο πόζαραν γυμνόστηθοι και αγκαλιασμένοι αλλά φιλιόνταν στο στόμα, κάνοντας τον απλό λαό να (ανα)κράζει «θα μας κάψει ο Θεός.
Ο Θεός φυσικά δεν μας έκαψε, το outing που προανήγγειλε ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος από την συνέντευξή του τρομάζοντας τους κρυφούς gay της χώρας δεν ήρθε ποτέ, αλλά οι δυο εκείνες σελίδες επέζησαν στο ντουλάπι μου για περισσότερο από μια δεκαετία.
Kαιρός να τις ξαναθυμηθούμε. Καιρός να δούμε κι άλλες ανάλογα θαρραλέες συμπεριφορές, καιρός να αφήσουμε πίσω τις don’t ask don’t tell εποχές -ουπς, παρασύρθηκα μάλλον από το «ηρωικό» κλίμα των ημερών...