Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 08, 2005
Till the cute guy sings...
Μπορεί κανείς να μην θέλει να επαναφέρει στην ζωή το κλισέ της opera queen που ταυτίζεται με τις ηρωίδες των μουσικών μελοδραμάτων, που μελαγχολεί ριγμένος σε βελούδινους καναπέδες φορώντας την μεταξωτή robe de chambre του και αφήνει τα δάκρυα του να κυλήσουν στα φθαρμένα εξώφυλλα δίσκων βινυλίου, ενώ η υψίφωνος βγάζει την τελευταία κορώνα της πριν πάρει την ζωή της, εν τούτοις για κάποιο λόγο οι gay και η όπερα έχουν ισχυρούς (και δακρύβρεχτους) δεσμούς για όχι και τόσο αδιευκρίνιστους λόγους. Η υπερβολή, το δράμα, τα λαμπερά κοστούμια και σκηνικά οι larger than life γυναίκες και ο γενικότερος camp ορυμαγδός αγγίζουν ευαίσθητες χορδές στις καρδιές πολλών gay- κι αν αυτό ακούγεται κλισέ είναι πολύ απλά διότι συχνά η μήτρα των κλισέ δεν είναι παρά η επανάληψη μιας αλήθειας.
Κι ακόμη κι αν εγώ προτιμώ πιο "εύπεπτα" (θα έλεγαν οι κακόβουλοι) ακούσματα, εν τούτοις δεν θα υπήρχε κανένα άλλο μέρος που θα ήθελα να βρίσκομαι απόψε το βράδυ από την Όπερα της Νέας Υόρκης, όπου ο Rufus Wainwright, ένας από τους αγαπημένους μου "τραγουδοποιούς" θα συνοδεύσει τους καλλιτέχνες της, στην εκτέλεση αποσπασμάτων από το ρεπερτόριο του ερχόμενου χειμώνα. Κι αν αναρωτιέστε γιατί η Όπερα της Νέας Υόρκης διάλεξε τον Rufus μάλλον δεν έχετε ακούσει ποτέ την μουσική του (που έχει τόση σχέση με την σύγχρονη ποπ όσο η Kylie με τον Βέρντι) ή δεν έχετε διαβάσει ποτέ καμιά συνέντευξή του.
"Από την πρώτη φορά που άκουσα όπερα, ήταν σαν να μέθυσα ή να δηλητηριάστηκα από κάτι" λεει ο Rufus "Εθίστηκα και ξεκίνησα να ξοδεύω όλα μου τα χρήματα σε ηχογραφήσεις. Οι δίσκοι ήταν τόσο όμορφοι, όλα αυτά τα μεγάλα κουτιά με τα λιμπρέτο. Τα άνοιγες και βυθιζόσουν σ' ένα κόσμο όπου δεν καταλάβαινες τι ακριβώς συνέβαινε, αλλά μπορούσες να το φανταστείς γιατί όλα ήταν τόσο ζωντανά. Συχνά φανταζόμουν ότι έσωζα την ηρωίδα από το φλεγόμενο κτήριο, και στην συνέχεια την άφηνα στο σπίτι των γονιών της. Η σχέση μας δεν προχωρούσε πιο πέρα, εν τούτοις μέσα από την Όπερα μπορούσα να δραπετεύσω από τους φόβους και τις απογοητεύσεις μου. Είχα βρει την κλίση μου: θα γινόμουν κλασσικός συνθέτης και θα έδινα και πάλι ζωή στην Όπερα"...
Κι ακόμη κι αν εγώ προτιμώ πιο "εύπεπτα" (θα έλεγαν οι κακόβουλοι) ακούσματα, εν τούτοις δεν θα υπήρχε κανένα άλλο μέρος που θα ήθελα να βρίσκομαι απόψε το βράδυ από την Όπερα της Νέας Υόρκης, όπου ο Rufus Wainwright, ένας από τους αγαπημένους μου "τραγουδοποιούς" θα συνοδεύσει τους καλλιτέχνες της, στην εκτέλεση αποσπασμάτων από το ρεπερτόριο του ερχόμενου χειμώνα. Κι αν αναρωτιέστε γιατί η Όπερα της Νέας Υόρκης διάλεξε τον Rufus μάλλον δεν έχετε ακούσει ποτέ την μουσική του (που έχει τόση σχέση με την σύγχρονη ποπ όσο η Kylie με τον Βέρντι) ή δεν έχετε διαβάσει ποτέ καμιά συνέντευξή του.
"Από την πρώτη φορά που άκουσα όπερα, ήταν σαν να μέθυσα ή να δηλητηριάστηκα από κάτι" λεει ο Rufus "Εθίστηκα και ξεκίνησα να ξοδεύω όλα μου τα χρήματα σε ηχογραφήσεις. Οι δίσκοι ήταν τόσο όμορφοι, όλα αυτά τα μεγάλα κουτιά με τα λιμπρέτο. Τα άνοιγες και βυθιζόσουν σ' ένα κόσμο όπου δεν καταλάβαινες τι ακριβώς συνέβαινε, αλλά μπορούσες να το φανταστείς γιατί όλα ήταν τόσο ζωντανά. Συχνά φανταζόμουν ότι έσωζα την ηρωίδα από το φλεγόμενο κτήριο, και στην συνέχεια την άφηνα στο σπίτι των γονιών της. Η σχέση μας δεν προχωρούσε πιο πέρα, εν τούτοις μέσα από την Όπερα μπορούσα να δραπετεύσω από τους φόβους και τις απογοητεύσεις μου. Είχα βρει την κλίση μου: θα γινόμουν κλασσικός συνθέτης και θα έδινα και πάλι ζωή στην Όπερα"...
Kαι για όσους είχατε οποιαδήποτε αμφιβολία, ναι ο Rufus εκτός από ιδιοφυία είναι επίσης gay...
Περισσότερα εδώ. (username: omadag, Password: 0mada9)